sevdiğim şarkıların cover'larına oldum olası şüpheyle yaklaşmışımdır. sizin derinden bağ kurduğunuz melodinin altından girip üstünden çıkarlar bir yenilik getirmek uğruna; bütün derinliği, duyguyu da alıp götürürler beraberlerinde.
iyi bir cover dahi olsa elimizdeki, dinleyicinin alışkanlığına meydan okur, ondan çoğunlukla karşılıksız kalacak bir şans ister, bu şansı aldığında da biraz önyargısız yaklaşılmasını. dinleyici burada zaman zaman şarkının üreticisinden daha fazla sahiplenir orjinal şarkıyı. (hep sezen aksu geliyor buna örnek olarak aklıma, kadının umrunda değil, ben istesem bana da verecek neredeyse şarkılarından birini, ama ne zaman denk gelsem yeni yetme popçulardan birinin sezen coverımsısına içim eziliyor)
neyse ki bu işi adam gibi yapan usta müzisyenler de var. iyi cover deyince aklıma ilk gelen örnekler Mary J. Blige'ın U2'nun One şarkısını yorumlaması ki ilk duyduğumda birkaç yıl önce nefret etmiştim, sonradan orjinalinden fazla sevmeye başladım ve Patti Smith'in "Smells Like Teen Spirit" yorumu. Patti Smith'in ilk gençliğimizin (ben o zamanlar dinlemeye başlamıştım) Nirvana klasiklerinden birini kötü yorumlayacağını aklıma bile getirmemiştim zaten, bu olumlu önyargı da cover'ı çok sevmemde etkili olmuştur belki de, kimbilir..
tabii bu kadar bahsettikten sonra kuru kuru bitirmeyeceğiz yazıyı. you're welcome :)
iyi bir cover dahi olsa elimizdeki, dinleyicinin alışkanlığına meydan okur, ondan çoğunlukla karşılıksız kalacak bir şans ister, bu şansı aldığında da biraz önyargısız yaklaşılmasını. dinleyici burada zaman zaman şarkının üreticisinden daha fazla sahiplenir orjinal şarkıyı. (hep sezen aksu geliyor buna örnek olarak aklıma, kadının umrunda değil, ben istesem bana da verecek neredeyse şarkılarından birini, ama ne zaman denk gelsem yeni yetme popçulardan birinin sezen coverımsısına içim eziliyor)
neyse ki bu işi adam gibi yapan usta müzisyenler de var. iyi cover deyince aklıma ilk gelen örnekler Mary J. Blige'ın U2'nun One şarkısını yorumlaması ki ilk duyduğumda birkaç yıl önce nefret etmiştim, sonradan orjinalinden fazla sevmeye başladım ve Patti Smith'in "Smells Like Teen Spirit" yorumu. Patti Smith'in ilk gençliğimizin (ben o zamanlar dinlemeye başlamıştım) Nirvana klasiklerinden birini kötü yorumlayacağını aklıma bile getirmemiştim zaten, bu olumlu önyargı da cover'ı çok sevmemde etkili olmuştur belki de, kimbilir..
tabii bu kadar bahsettikten sonra kuru kuru bitirmeyeceğiz yazıyı. you're welcome :)
4 comments:
country muzik yapmis bunlar caaanim sarkilari!!!
muzik zevklerimiz andy butler'da kesisti en son, sonra yine ayrildi...
hadi patti smith yorumunda arkadaki akustik gitarı duyunca country müzik etiketini yapıştırmak görece kolay da, yılların R&B'cisi Mary J. senin bu comment'ini okusaydı ne derdi acaba canımcım..
ki country müzik olsa ne olacak, neye sınır çekiyoruz ki!!
(yanlış anlaşılmasın sevmemiş olman şarkıları gayet normal ama country olmuş bunlar diince bi garip geldi bana)
hayir ben country'yi sevmedigimden. heralde bi tane bile sevdigim ornegi yoktur. o nedenle aman da ne country demek iyi bisi diil bnm dilimde..
yillarin r&b'cisi olsun, o bayamaz mi sanki? r&b'yle alakasi var mi bu sarkinin allasen??? sarkici r&b sanatcisi olabilir ama sarki diil..
benim sözüm baymasına, sevmemene değil zaten. bi keresinde bi ark.ım "The Shins" dinlerken "ne bunlar be, country mi dinliyorsun" demişti. kendisine patlayamamıştım pek çünkü ne desem anlamayacaktı, şimdi sana denk gelmesi de o yüzden biraz.
one'daki mary j. yorumuna gelince, şarkı tabii purely r&b şarkısı değil, olamaz da; U2 var ortada yani :) ama mary j.'in yorumu oyledir. tam bir r&b'ci gibi kullanır sesini. şarkıyı guzel yapan da bu zaten bana sorarsan.
Post a Comment