one of those moments...

Bound Stems hakkında girmeyi planladığım ilk post bu değildi aslında ama biraz evvel yüzümde yarattıkları gülümsemeden dolayı kendilerinden bir an evvel bahsetmem gerekiyor. Önce şarkıyı dinlemeniz lazım tabii ve sonra da sözlerini dikkatlice okumanız. Ne kadar çok şey bekliyorum okuyucudan. farkındayım, farkındayım...

(copy-paste lyrics, yanlışlıklar var galiba ama idare edin)

"Winston, I'm sorry. There's no word from Washington."
You can see all the faults of the world outside your window. "Clementine's gone off to bed. Sir, I'll see you in the morning." Winston I'm sorry, I don't know where Franklin's gone.
On the evening radio, with his hand to God, he said, "I knew it all along." Then when he and I talked, he said, "Tell me what you think of the world, would you now?"
It's important that we meet now, there isn't enough to go home. "I beg your pardon if you woke up feeling sorry," I said.
"There isn't enough to go now." I saw you smile with your people when you got off board. Oh, we're in a puzzle now.
Winston, I'm sorry, I can't say the blame is wrong. Uncle Joe's gone off to work, said he'll be back in the evening. Clementine's been left alone, spent the evening with your daughter. Winston, I'm sorry the fortunate friendship's gone.
...And only Clementine knows. With the evening's gone, she said, "Remember being strong?" Then they cried a dry sob.
These people need you more than they ever did, now.
"It's important that we meet now, there isn't enough to go home." I beg your pardon if you woke up feeling sorry. I said there isn't enough to go now, I saw you smile with your people when you got off board.
Oh, we're in trouble now.

Bir süredir ne anlatmak istediklerini anlamaya çalışıyordum. Winston kim? Franklin kim? Clementine kim? Tam olarak ne anlatmak istiyorlar? Bi türlü anlam veremiyordum. Sonra bir yerlerde şarkıda bahsedilen Winston'ın Winston Churchill, Franklin'in Franklin Roosevelt, Clementine'ın da W.Churchill'in karısı olduğunu öğrendim. W.Churchill II. Dünya Savaşı sırasında İngiltere'nin Başbakanı, Roosevelt de aynı dönemde Amerikan'ın başkanlığını yapıyor. İçimden bir yuh nidası yükselmedi dersem yalan olur. İşte bütün bunların üstüne Bound Stems'in bir röportajını okurken grubun söz yazarı ve solisti Bobby Gallivan'ın lise tarih hocası olduğunu öğrendim ve o zaman herşey bir mantık çerçevesine oturdu. Hoş ben yine de şaşkınlığıma engel olamıyorum, sen tutup II. Dünya Savaşı'ndan bahseden bi şarkı yazacaksın. Bunu da dönemin liderlerinin üzerinden yapıp, onları birer politikacı olmanın ötesinde insancıllaştıracaksın, bi de boyle güzel bi müzikle eşlik edeceksin bütün bu şölene. Harika. Başka kelime bulamıyorum.

Sonra insan hayal etmeden duramıyor tabii, bizim lisedeki tarihçimiz Muhsin Hoca bir grup kurmuş, böyle bi şarkı yazmış; olmuyor. Gerçi o adamı bi Mehter Takımının lideri olarak canlandırabiliyorum mesela gözümde, böyle geleneksel kıyafetleri giymiş falan. Bu oldu işte :)

(Bound Stems'den daha çok bahsedicem. Hayatıma giren en iyi gruplardan kendileri.Kendinizi hazırlayın yani o açıdan!)